Verbouwing bejaardenhuis tot multifunctioneel gebouw

De Osdorperhof werd in 1969 geopend als een traditioneel bejaardenhuis met 245 kleine kamertjes. Eind zeventiger jaren werden rondom de Osdorperhof aanleunwoningen gebouwd , waardoor er een gesloten bouwblok werd gevormd met een binnentuin. Begin jaren 90 werd besloten de Osdorperhof drastisch te veranderen. Het traditionele bejaardenhuis moest plaats maken voor een complex dat aan zelfstandig wonende ouderen zorg op maat zou kunnen aanbieden. De Osdorperhof is een multifunctioneel gebouw geworden waarin welzijnsvoorzieningen, kantoren en woningen zijn ondergebracht.

Er zijn twee ontsluitingstypes: een binnengang zoals in het oorspronkelijke gebouw, en een galerij aan de oostgevel. Verder is in hoofdlijnen uitgegaan van de indeling van het bestaande gebouw, de voorzieningen en kantoren op de onderste verdiepingen, de woningen daarboven.

Er zijn twee aparte entrees gekomen: een voor de voorzieningen en een voor de woningen. De functionele tweedeling van het gebouw is zichtbaar gemaakt in de architectuur. Het kantoorgedeelte, de eerste drie lagen, wordt bekleed met zwarte natuursteen stroken afgewisseld met horizontale bandramen. Ter plaatse van de woonlagen is voor de oost- en westgevel een glazen scherm geplaatst. Op de derde verdieping is het gebouw ingesnoerd om de overgang tussen onderbouw en bovenbouw te benadrukken. De relatie tussen bestaand en nieuw is een belangrijk thema van het ontwerp.
De bestaande constructie blijft wit, terwijl de nieuwe wanden een kleur krijgen. Het bestaande betonskelet aan oost- en westkant wordt ingepakt. Door de transparante glasgevel blijft het bestaande gebouw van buiten af zichtbaar. Door de galerijen een schuine glasgevel te geven wordt de achterliggende betonstructuur extra goed zichtbaar. De beide kopgevels van rode baksteen blijven gehandhaafd.